Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Τσουτσέκι και χαμός

Holiday season λοιπόν..Για όσους έχουν ζαχαροπλαστείο μόνο holiday δεν το λες, αλλά δε θα γκρινιάξω γι' αυτό. Οι διακοπές χριστουγέννων πέραν των άλλων προσόντων τους είναι η κατάλληλη περίοδος για να κάνουμε τις απαλλακτικές ή μη εργασίες που μας βάζουν στη σχολή.
Έτσι κι εγώ ξεκίνησα με ανύπαρκτη διάθεση να γράφω την εργασία μου στον υπολογιστή, ο οποίος δυστυχώς για την συγκεκριμένη περίπτωση διαθέτει και ίντερνετ. Ως άλλο ένα θύμα της facebookοποίησης μπήκα κι εγώ να δω τι παίζει. Για κακή μου τύχη αυτό το αναθεματισμένο home μου βγάζει κατάφατσα φωτογραφίες από τα διάφορα πάρτυ των "κουλ παιδιών της πόλης".
Μου θύμισε τον καιρό που έβλεπα Gossip Girl κι έλεγα ευτυχώς δεν έχουμε τέτοιους εδώ. Όμως η πραγματικότητα με διέψευσε. Η Θεσσαλονίκη, η κατά τ' άλλα underground και ποιοτική μας πόλη έχει γίνει το άνδρον των εμετικών parties-events με κοσμικούς φλώρους. Εμφανίζονται όλο και περισσότερα μαγαζιά που διοργανώνουν πάρτυ με  P.Rs (poly rezilides)- το νέο γαμάτο επάγγελμα των καιρών μας, djηδες με νταλκάδες για μπιτο-τράγουδα, μοντέλα και μοντέλα wannabes και τύπους με μουστάκια που είναι λες και τα έβαψαν με μολύβι φρυδιών- κάτι που ορισμένοι απ' αυτούς σίγουρα χρησιμοποιούν και φυσικά ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥΣ για να απαθανατίζουν τον καθένα απ' αυτούς με ίδια πόζα σε 5-6 φωτογραφίες. Ανάμεσα σ' αυτούς εννοείται πως βλέπω και καμιά 20αριά γνωστούς μου, που φαίνεται πως θέλουν να γίνουν γνωστότεροι και αηδιάζω με την τσουτσεκιά που διακατέχει τη σημερινή νεολαία. Αυτή είναι η πραγματική κρίση αναγνώστες! Γιατί αν όλοι δεν είχανε λεφτά δε θα ξοδεύανε τα παιδιά τους 50 ευρώ (or more)  τη βδομάδα για να μη χάσουν πάρτυ για πάρτυ, και για να ανοίγουν μπουκάλια και να νομίζουν ότι έγιναν 35 χρονών πριν την ώρα τους.
Ποιά είμαι εγώ για να κρίνω βέβαια.. Δεν χρειάζεται να είμαι κάποια, πλέον όλοι κρίνουμε σιγά μην έχω και ενοχές αν πάει και ξυρίσει κανείς το υπερ-προσεγμένο μουστάκι του μετά τις προσβολές μου! Δεν έχω καν την προσδοκία να διαβάσει κάποιος τέτοιος αυτά που γράφω.
Ορίστε κατάντια, αντί να γράφω την εργασία μου κάθομαι και βλέπω τις φωτογραφίες αυτωνών και τους αφιερώνω κι ολόκληρη ανάρτηση! Ευτυχώς νιώθω κάπως ανανεωμένη μετά απ' όλο αυτό το κράξιμο και ίσως τώρα μού ρθει και τίποτα να γράψω στην εργασία!
ευχαριστώ τσουτσέκια, με εμπνεύσατε και πάλι